Afiena's courgettesoep

Ik mis haar. Mijn lieve ongecompliceerde vriendin. Vrolijk en oprecht, dat was ze echt. Iedereen die haar gekend heeft zal wel weten, wat ik bedoel.

Altijd genieten van het lekkere eten en de gezelligheid die daarbij hoorde. “Zo’n zin in!”… dat was haar zinnetje als er weer een afspraak stond. En dat kreeg je nog wat “app’jes” erover, of dan ging ze je uithoren over wat je op het menu had staan. “Heb je wel bruschetta’s?" ... En dan stuurde ze je nog even per email een foto op van hoe zij het lekker vondt… of je het dus even na wilde maken :)

Nu is ze al een maand geleden vertrokken… ze is nu verder aan het feestvieren en aan het genieten, maar dan in de mooiste plek ooit! Ze kon er ook al zo naar uit zien, dat ze verlost zou zijn van de pijn en ziekte en dat Jezus haar zou opwachten, met open armen, om haar rond te leiden in de tuin met de lekkere wijn en de sappige vruchten.

De laatste keer dat wij samen aten, had ze het al gezegd: “de volgende keer wordt het wel een dooie boel zonder mij”… en wat onwennig en confronterend was het zeker. Maar we hebben heerlijk over haar gesproken, om haar uitspraken gelachen, en wederom genoten, van het lekkere eten en de wijn.

Een van de “voorgerechten” die Afiena voor ons maakte tijdens een van de etentjes, was courgettesoep. Zo heerlijk! Een lekker en ongecompliceerd gerecht, gewoon om van de genieten. Wij eten het thuis geregeld, de kinderen vinden het erg lekker en bij ons thuis heet het nu “Afiena’s courgettesoep”.

Afiena's courgettesoep

2 grote courgettes in blokjes gesneden (niet schillen)

2 aardappels, geschild en in blokjes

2 uien

2 teentjes knoflook

2 maggi blokjes of groentebouillon

Peper en zout

Een beetje olijfolie

Fruit de uitjes en de knoflook in de olijfolie in een soeppan

Kook ondertussen 1,5 water in de waterkoker

Als het water gekookt is voeg het toe aan de uien, voeg de maggiblokjes toe, de aardappels en courgettes. Laat alles 20 minuten koken. Pureer alles met de staafmixer, voeg peper en zout naar smaak toe. Het wordt een heerlijke romige soep, lekker bij een broodmaaltijd of als voorgerecht. Je kunt er ook een beetje kookroom aan toevoegen (in het bord), ziet er mooi uit en is heerlijk.

Moederdag

Moederdag: wat is de tijd snel gegaan, het is alweer Moederdag. Terugkijkend is dit jaar zo snel gegaan: het was een bewogen jaar; de kinderen zijn al zo veel gegroeid en het leven loopt anders dan ik verwachtte. Maar ik kan nog steeds met dankbaarheid in mijn hart zeggen dat ik zo blij ben om moeder te mogen zijn! En zo gezegend ben met mijn moeder, waar ik weer een heel jaar van heb mogen genieten! Ik ging met mijn gedachte terug naar de Moederdag van vorig jaar, waar ik in de tijd een blog over schreef. Hier dus weer een blog uit de oude(r) doos:

Het is weer Moederdag! De dag begint goed, Emily heeft de hele nacht doorgeslapen, het zonnetje schijnt, dat belooft een heerlijke dag te worden!

… de 2 jongens staan naast mijn bed te popelen… en ruzie te maken over welk zelfgemaakt cadeautje mama eerst open moet maken… Ruben een lief doosje met een bonbon er in, en Alexander 3 mooie zelfgemaakte bloemen met een versje er bij. Zo lief, maar nee… mama mag het chocolaadje niet eten hoor: die vindt Ruben zelf veel te lekker, en nee mama, een bloem is voor Emily en een voor oma… want die zijn zo lief.

Ontbijt op bed… nee, niet voor mama alleen, allemaal gezellig springen op het matras en kruimelen… nee geeft niks hoor, mama gaat straks het bed wel verschonen… maar nu snel, snel pyjama’s uit, kleren aan, bedden opmaken, voeden… we moeten naar de kerk! Snel! We moeten opschieten!
Na de dienst snel weer weg, op weg naar oma nummer 1. Oh ja, even snel langs de “Mac drive”, want het is Moederdag, we willen niet dat oma nummer 1 ook nog werk van ons heeft. De hele rit is er wel iemand die zeur: Mama, mijn frietje is gevallen, mama, ik lust het vleesje niet, mama, waar is mijn speeltje van de “happy meal”, mama, ik wil drinken, mama, ik wil ook saus, mama ik hoef niet meer, mama, ik wil toch nog wat, mama, kan je dit open maken, mama, hoe lang duurt het nog??? (dat vraag ik mij inmiddels ook af)…

Aangekomen moet Emily gauw gevoed, Ruben moet plassen, Alexander heeft een snotneus… buiten spelen! Oh wacht, iedereen insmeren, waar zijn de petten… weer plassen? … oh nee… mama, we spelen toch maar binnen.

Kopje thee, glaasje fris… alles weer inpakken en hup, naar huis. 3 vermoeide kinderen op de achterbank, die deze keer slapen, om thuis weer helemaal chagrijnig wakker te worden, huilen en klieren, want ze zijn zo moe! Snel koken… voor oma nummer 2, want ja, het is Moederdag en je wilt niet dat oma hoeft te koken!

Aan tafel blijven de kinderen niet zitten, ze zijn moe en willen niet eten… nou, dan maar gauw naar boven, pyjama’s aan… huilen, de ene stopt de vingers in de ogen van de ander, een gaat gillen, de ander dan maar ook… eindelijk op bed, liedje zingen, slapen….

2 minuten beneden… Mamaaaaa, mamaaaaaa…. Ik moet poepen! Oke, naar boven, boel schoonmaken, weer naar beneden… 2 minuten verder… maaaamaaaaaa….. numero 2 moet poepen… als ik ze weer in bed heb gestopt roept Alexander nog even na… “MAMA… FIJNE MOEDERNACHT”….

Ja…” moedernacht”.. daar ga ik in alle rust van genieten (als de kleine meid doorslaapt dan)… mijmerend over hoe gezegend ik ben met mijn 3 lieve, drukke kinderen, en onze 2 lieve moeders.

Over echte vriendschap... het leven, en eten

In moeilijke tijden, leer je echte vrienden kennen. En dat is zo. De etentjes met vrienden, die ooit zo zorgeloos zijn begonnen, zijn nu voor ons allemaal zo speciaal geworden! Want we zijn er achter gekomen dat niks vanzelfsprekend is (dat wisten wij natuurlijk al, maar als je het zelf ondervind, dan begrijp je het pas echt). En nu kijken we met elkaar zo uit naar weer een dinertje, waarbij wij heerlijk kunnen genieten, van het heerlijke eten, van de gezelligheid en vooral van elkaar. Zolang het nog kan… en deze zin, heeft een ontzettende lading gekregen… elke dag is een cadeautje, en een vriendschap is een minstens zo groot cadeau. Zo intens, echt, fijn, samen lachen, samen delen, samen huilen… en samen eten. Zolang het kan…

Ik had nog beloofd de gerechten van het dinertje bij ons thuis op te schrijven, en bedenk nu pas dat ik in gebreke ben gebleven… wij hebben de etentjes bij onze lieve vrienden al gehad, en het was allemaal zo overheerlijk! Nu zijn wij weer (hopelijk snel) aan de beurt.

Belofte maakt schuld… hier komt het hoofdgerecht, van het “oude” etentje J

Cannelloni ricotta e spinaci

16 cannelloni 
1 ui
400 gr gehakte spinazie 
500 gr ricotta 
100 gr Parmezaanse kaas 
1 liter melk
50 gr bloem
50 gr boter
olijfolie
zout
peper nootmuskaat

Doe wat olijfolie in een grote pan en fruit het uitje. Voeg dan de gehakte spinazie toe en laat het even garen. Haal de pan van het vuur en voeg de ricotta toe en flink wat Parmezaanse kaas. Breng op smaak met zout en peper.
Vul de cannelloni met het spinazie mengsel.
Maak de bechamelsaus klaar: smelt de boter en voeg de bloem toe, tot het een dik papje wordt.

Voeg wat nootmuskaat toe. Voeg daarna al roerend steeds wat warme melk toe en blijf met een garde roeren. Voeg eventueel ook hier wat kaas toe.

 Als de bechamelsaus klaar is doe je een bodempje hiervan in een ingevette ovenschaal. Leg hierop de cannelloni en doe dan de rest van de saus er op.

Tenslotte nog  de rest van de Parmezaanse kaas er op en in de oven (voorverwarmd om 200 graden) voor 40 minuten.

Kipfilet met sinaasappelsaus

kipfilet in stukjes
bloem
boter om in de braden
2 sinaasappels
1 ui
knoflookpoeder

Peper, zout
gehakte peterselie

Rol de kipfiletstukjes in de bloem. Fruit het uitje en voeg daarna de kipfilet toe. Als het gaar is, haal je de kipfilet uit de pan, giet je de jus van een sinaasappel in de pan en bind het sausje met wat bloem.

Voeg peper, zout en peterselie toe aan de saus. Voeg daarna de 2^de sinaasappel toe in kleine schijfjes. ( Als het wat droog is, voeg je nog wat gekookt water toe).

Leg de kipfilet weer in de pan een laat een minuutje alles op smaak komen.

Dessert:

Het dessert was niet echt eigen verdienste… maar wel heel lekker en snel te maken. Rooster dikke plakken suikerbrood op een grillpan en serveer het warme suikerbrood met ijs of ijstaart.

Pollo al cartoccio

Als ik om half 6 aan mijn man zou vragen “Wat zullen we even snel eten?”, dan komt hij altijd met hetzelfde antwoord "Kip in de oven”… tja, heerlijk gerecht, maar niet als je binnen 20 minuten aan tafel wilt zitten.

Het is in elk geval zijn grote favoriet, zeker “blogwaardig” aldus mijn echtgenoot. Groot succes als er gasten zijn, niet moeilijk, maar zeker geen lastminute maaltijd. Dus, als je om 6 uur wilt eten, zet je om half 5 de oven alvast aan…

Pollo al cartoccio

1 grote kippenbout p.p.
1 ui p.p.
champignons
paprika’s (mix)
maggiblokjes
knoflook
zout en peper naar smaak
peterselie
paprikapoeder

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Leg elke kippenbout op een groot stuk aluminiumfolie. Doe er peper, zout, geperste knoflook en paprika poeder op. Snijd alle groente in stukjes en leg deze bovenop de kip (je hoeft de kip helemaal niet meer te zien). De ui in ringen er op. Verkruimel maggiblokjes er overheen. Vouw de aluminiumfolie dicht en doe alle pakketjes in de oven. Circa 40 minuten, tot de kip gaar is. Open de pakketjes, doe de groente een beetje aan de kant en laat dan nog eventjes in de oven, zodat de kip wat kan bijkleuren. Tip: maak ook lekkere aardappeltjes in de oven, dan is alles tegelijk klaar en superlekker!

Serveer op elk bord een pakketje, met de aardappels er naast.

Pangasiusfilet met marsala

Als de kip een vis is.

Heb je dat ook wel eens? Dat je ineens bedenkt dat je deze week nog geen een keertje vis hebt gegeten? Als "goede" moeder wil je toch verantwoord omgaan met de adviezen van het voedingscentrum...

Deze week was het weer zover, ik was van plan kipfilet te maken met marsalasaus, oh zo lekker! Maar goed, als er vis op tafel moet komen, dan proberen we het maar zo... als de kip een vis is... en komt er toch nog iets heel lekkers op tafel!

Mijn standaard "marsala kip recept" dus omgetoverd tot een "visrecept"... voor de rest, niks veranderd. Uiteraard kun je ook de pangasiusfilet weer verwisselen met kipfilet... ook erg lekker!

Pangasiusfilet met marsala

- 750 gram pangafilet

- bloem

- 1 glas marsala

- knoflookpoeder

- peterselie

- boter en olie om in te bakken

- zout en peper naar smaak

Snijd de pangasiusfilet in stukken. Wentel de vis in bloem, strooi er zout, peter en knoflook poeder overheen. Verwarm de koekenpan met wat olijfolie en wat boter (of bak-en-braad), en bak de vis hier in. Haal de vis uit de koekenpan. Giet de marsala in de koekenpan, voeg eventueel wat kokend water toe en doe er wat extra bloem in om een gebonden sausje te maken, goed roeren. Voeg voorzichtig de vis weer toe en roer voorzichtig. Serveer met lekkere groente en/of aardappeltjes.

Bruschetta al pomodoro en Peperoni grigliati con rucola

Een vriendin attendeerde mij er op, dat ik al een tijdje geen blog had geplaatst. Tja, dat gaat soms zo, het zijn gekke drukke weken geweest. Als je mij vraagt: waarmee was je zo druk dan? Dan kan ik daar niet eens een antwoord op geven. Met de kinderen gewoon bezig: feestjes, zwemles, school uitjes, kinderartsen, oogartsen... tussendoor nog wat huishouden, zelf ziekjes zijn ,maar met een rode neus toch nog boodschappen doen (Ik zou goed je handen wassen als je een winkel wagentje hebt vast gehouden hoor... je weet maar nooit dat het die van mij was :)), zo zie je maar weer: als "thuisblijfmoeder" ben je altijd onderweg!

Het eten staat nu te pruttelen in de oven; de kinderen hebben trek en blijven mij maar vragen om snoep of ander lekkers... ze snappen natuurlijk niet dat, als het eten nog niet klaar is, het enkel en alleen hun eigen schuld is. Elke 5 minuten willen ze weer iets of hebben ze mij nodig... hoe kan ik dan nog eten voorbereiden? Uitleggen heeft geen zin: mama heeft toch altijd tijd? Ja, moeder zijn is 24/7... krijg het maar eens voor elkaar.

Enkele weken terug hebben wij lieve vrienden te eten mogen hebben... we gingen eens in de zo veel tijd samen uit eten... wat voor iedereen best wel prijzig is. Dan maar om de beurt bij iemand thuis eten, net zo gezellig (zo niet gezelliger). Ik mocht te aftrap geven en kan  mij nu gaan verheugen op andermans culinaire uitbarstingen, ik ben erg benieuwd!

Ik zal alle gerechten apart vermelden in een nieuwe blog... - als ik tijd heb :) - Laten we maar eerst met het voorgerecht beginnen:

Bruschetta al pomodoro

1 ciabatta om af te bakken in de oven

1 bakje snoeptomaatjes

1 ui 

2 teentjes knoflook

olijfolie

verse basilicum

zout en peper

Bak de ciabatta af in de oven (iets korter dan op de verpakking vermeld staat), snijd de ciabatta in stukken en grill de stukjes op de grillpan. Wrijf de stukjes brood in met de teentjes knoflook. Maak ondertussen een salade van de tomaatjes, de ui, olijolie, zout en peper en laat even op smaak komen. Voeg als laatste de basilicum toe. Als de gasten er zijn, doe je de tomatensalade op de broodjes en voeg je eventueel nog wat olijfolie toe.

Peperoni grigliati con rucola

1 pot gegrilde paprika's in olie

1 zak rucola

ansjovis en kappertjes (indien gewenst)

grana padano, geraspt of in stukjes

pijnboompitjes

knoflookpoeder

balsamico azijn van goede kwaliteit

zout, peper, olijfolie

Leg de rucola op een bord. Leg de uitgelekte paprika's er op (je kunt ze ook zelf maken, maar uit een pot is echt stukken sneller), voeg de rest van de ingrediënten toe en als laatste de dressing. 

Wrap met rookworst en paprika

Vorige week was ik even samen met mijn moeder lekker gaan lunchen. Dit doen we echt werkelijk nooit, maar we waren beiden toe aan “iets leuks” en als dank voor alle keren dat “oma” oppast, heb ik haar even mee genomen naar een gezellig restaurantje. Wat zij nam was subliem (Ik heb het geproefd: echt lekker!) en ga zeker een keer proberen, om dat na te maken.

Wat ik nam was minstens zo lekker! Ik heb goed gekeken en goed geproefd en heb vanavond geprobeerd het ook te maken. Het resultaat was goed! Ja, zij hadden alleen rode paprika’s, maar met een mix wil het ook heel goed. Dit is een gemakkelijk recept. Meestal heb je wel een rookworst in huis. Zoals ik  vandaag, de zondag avond, kwam die heel goed te pas:  manlief en oudste zoon waren kapot van het scouting-weekend en de 2 “kleintjes” hadden niet veel geduld…  een ideale hap dus. Lekker snel, gemakkelijk en zeer smakelijk (zeker voor onze Ruben: als het maar vlees is!).

Wrap met rookworst en paprika

3 paprika’s

1 grote rookworst

2 uien (in ringen)

5 wraps

Flink wat paprika poeder

Een klein beetje worcestersaus

1 teentje knoflook (geperst)

zout

klein beetje olijfolie

Voor de grote mensen: chilisaus er bij

Snijd de paprika’s in stukjes en wok ze in wat olijfolie met de knoflook. Als ze een beetje zacht zijn voeg je de uien toe. Voeg daarna een rookworst in stukjes toe en flink wat paprikapoeder. Doe ook een beetje worcestersaus erbij. Verwarm de wraps op een bord in de magnetron. Vul ze met het paprika mengsel, en eet smakelijk!

Spaghetti al pomodoro

Wat was het weer een drukke dag. De kinderen waren vrij van school i.v.m. een staking en voor mijn gevoel had ik ze beter met de meesters en juffen mee moeten laten gaan, om te protesteren in Amsterdam. Want protesteren.... dat kunnen ze als de beste!

Ze waren een beetje “enthousiast” vanmiddag… zullen we het maar zo noemen? Heel fanatiek aan het spelen… met andere woorden, DRUK!

Dan is het eindelijk etenstijd… eindelijk omdat het einde van de dag nadert. Aan de andere kant ook weer lastig, omdat je dan nog geen idee hebt ,wat je op tafel zult zetten. Maar Ruben kreeg honger (heel bijzonder voor Ruben… want die houdt niet zo van eten over het algemeen), en hij wou PASTA! Met tomatensaus. Heerlijk, duidelijk, helder.

Spaghetti al pomodoro

Voor 4 personen (als hoofdmaaltijd)

400 gram spaghetti all’uovo

1 gesnipperde ui

2 blikjes tomatenblokjes

1 teentje knoflook of knoflookpoeder

een klein beetje olijfolie

zout en peper

1 theelepel suiker

basilicum

klein beetje oregano

Fruit het uitje met de olijfolie en de geperste knoflook. Voeg de tomatenblokjes, peper, zout en suiker toe. Laat de saus even lekker borrelen en voeg daarna de basilicum en origano toe. Heel simpel! Spaghetti al dente er doorheen roeren en klaar! Op tafel een schaaltje met grana padano (geraspt). Lekker!

Vanavond gaf de maaltijd mama voldoening, want alle bordjes waren helemaal leeg en de pan ook.

Het enige minpuntje? Toen de “heren” hun buikjes vol hadden met spaghetti en toetje, gingen ze er van door en lieten ze mama achter met de tomatensaus… waar??? OVERAL! Ach, dat is nu ook weer schoon, ik verlang naar de bank. En de schijf van 5? Dat proberen we morgen maar weer…

Risotto zucca e gorgonzola

De vakantie verloopt lekker. Gisteren naar de bowling geweest met de kinderen. Terwijl de jongens aan  het winnen waren (onze Ruben was de grote winnaar... een strike en spare na de andere; niet te geloven!) was onze kleine Emily zich flink aan het vervelen. Ze voelt zich groot en denkt alles al te kunnen. Toen we na afloop nog een heerlijke gezonde frikandel aan het eten waren, wees ons kleine meisje met haar kleine vingertje steeds naar iets: "Dit, dit, die, die, die... " Ik nam haar op de arm en liep er naar toe. Ik snapte niet naar wat ze keek, dus zei ik tegen de meneer achter de balie "Ik denk dat ze steeds naar u wijst". Hij had een heel kaal glimmend hoofd... ik was bang dat ze dacht dat het een bowlingbal was. De aardige man kon volgens mij gedachten lezen... want tegen mij zei hij: "Oh, het is mijn hoofd die zo mooi glimt!" Maar nee, haar vingertje wees achter hem : "Die, die dat!"... een mooi pluche poppetje in de vorm van een kegel. We hebben leuk naar het poppetje gezwaaid en gingen toen de jassen aan doen. Even later komt de "bowlingbal-meneer" aanzetten met precies zo'n poppetje (maar dan kleiner) voor onze kleine meid. Ja, ja... ze gaf het poppetje een kus en de meneer een lach.

Zo begint het: ze zet haar vrouwelijke charme in en krijgt wat ze wil. Wacht maar tot ze er achter komt, dat het echt wel goed werkt! Dat wordt nog wat! To be continued....

Hier een lekker snel receptje, dat ik gemaakt heb met de allerlaatste pompoen die ik kon vinden in de winkel. Beetje off-season, maar goed:

Risotto zucca e gorgonzola

1 gesnipperde ui

1 pompoen (in stukken gestoomd)

1 pak risotto rijst

1 klein stukje gorgonzola

5 amaretti (Italiaanse bitterkoekjes)

1 glas witte wijn

1 liter groente bouillon

geraspte grana padano

1 beetje olijfolie

1 klein stukje roomboter

Fruit de ui in een pan met de boter en de olie. Voeg de rijst toe en blus af met het glas witte wijn. Voeg daarna elke keer een schep warme bouillon toe en zorg er voor dat deze elke keer wordt opgenomen door de rijst. Blijf roeren en zorg dat de rijst niet van de kook af gaat. Als de helft van de bouillon op is, voeg de pompoen stukjes aan de rijst, ga daarna verder met bouillon toevoegen. Tegen het einde van de kooktijd voeg je stukjes gorgonzola toe en de gekruimelde amaretti. Roer alles door de rijst. Serveer met de geraspte grana en eventueel nog wat amaretti. De kooktijd hangt af van de rijst, dat staat uiteraard op de verpakking.

Uit de oude doos...

Vandaag ben ik met de kinderen en opa en oma even gezellig bij Ikea geweest. Het was leuk, de kinderen ontzettend blij dat ze weer bij de ballenbak mochten spelen... zo enthousiast dat ze de hele winkel zijn "door gestuiterd" tot we ze konden afleveren. Ik moest nog even terugdenken aan een "oude" ervaring met mijn 2 jongens bij Ikea (ons meisje was nog niet geboren)... ik had er in de tijd ook een blog over geschreven.

Aldus, even een verhaaltje: "uit de oude doos"- om precies te zijn, 27 mei 2008:

Als "thuisblijfmoeder" heb je wel eens een idee... zo dacht ik gisteren, na een hele dag binnen zitten... laten we gezellig eens bij Ikea gaan kijken daar even wat eten en dan weer naar huis. Uiteraard na werk tijd, omdat Albert dan ook even mee kan. 

Zo gezegd... zo gedaan. Pak de kids in, de wagen, de tassen probeer ze allemaal in de auto te krijgen, rij er in de file naar toe, zoek een parkeerplek, wagens, tassen uit de auto, flesjes mee? Op naar de lift, wachten, wachten.... oh ja, nog een lift. In het restaurant, lange rij (op maandag avond?), wat zullen we bestellen? Kindermenu voor Alexander, bordje pasta, ijsje en limonade. Heerlijk. Plekje zoeken, kinderstoel halen, stoelen op zij, wagen moet er bij... 

Alexander gaat heerlijk eten, in olie overgoten pasta steeds kijkend naar zijn heerlijke ijshorentje die papa straks voor hem gaat vullen. Heerlijk zo een hele grote beker met Zweedse limonade. Wij genieten van het heerlijke tevreden gezicht en van zijn geluk als papa het "taartje" vult met ijs. Ruben nog tevreden in de wagen, en ik denk nog even "nou, gaat goed! dit doen we vaker"! 

Maar neeeeeeeeeeeeee, de kleurstof van de limonade gaat werken, Alexander wil niet meer in de buggy... LOPEN! Nee... wegrennen bedoelt hij!! Hij begint over de hele Ikea te stuiteren , wij gaan weer in de rij staan bij de kassa omdat we zo nodig weer een lampje moesten kopen en Ruben ligt krijsend in de wagen. Vele blikken van onbegrip, mensen denkend "hoe halen ze het in hun hoofd om nog om half 8 's avonds met kleine kinderen te gaan shoppen?" (... zo dacht ik vroeger ook, shame on me). 

Snel weer naar huis, Alexander nog steeds stuiterend op te achterbank... wij zeggen tegen elkaar "dat wordt feest thuis". En inderdaad. Tot laat op de avond 2 huilende kinderen die over hun slaap heen zijn. 

En ik heb mijn lesje wel geleerd. Een thuisblijf moeder hoeft niet te verwachten om "even ergens heen te gaan"... mag wel, maar de gevolgen zijn voor eigen risico! 

Zo schrijf ik, met een kind op schoot (omdat ze NOOIT besluiten tegelijk te slapen), terwijl het huis ontploft lijkt, het wasgoed groeit als je er naar kijkt, de wereld buiten aan je "voorbij loopt"... denkende: "wat was het toch relaxed om naar werk te gaan" Geniet ik wel van mijn kinderen zul je je afvragen? Het antwoord is toch: elk moment.  

Wortelsoep

Het nieuws van prins Friso heeft mij vandaag zeer aangegrepen. Een vakantie, familiereünie, is in een groot drama uitgelopen. Wat een nachtmerrie moet dat zijn voor zijn vrouw en kinderen en voor onze koningin, een verslagen moeder. Zo wordt je weer geconfronteerd met hoe broos het leven is en hoe veel wij er van mogen genieten, op een goede manier.

En genieten, dat proberen we zeker te doen. Vandaag is de voorjaarsvakantie begonnen! De jongens waren er aan toe, ze zijn al dagen niet zo fit en ze zijn moe. We houden de vakantie lekker rustig, ik heb wel elke dag even iets leuks gepland, ochtendje Ikea, dagje bezoek, middagje bowlen en even leuk logeren bij opa en oma. En dan is de week ook weer voorbij.

Om de vakantie in te luiden, eten we vanavond pizza! Lekker, ik ga zo de keuken in om de pizza te bekleden. Vaak maak ik het deeg zelf, maar vandaag heb ik weer eens een gemakkelijke "uitrol pizza"... ik hoef hem dus alleen met allerlei lekkers te bedekken. Om te compenseren (voor het gebrek aan "verantwoord" voedsel), heb ik vanmiddag wortelsoep gemaakt. Klinkt niet erg lekker he? Maar de kinderen zijn er dol op en zo krijgen ze toch nog een hele hoeveelheid groente binnen.

Wortelsoep

1 kilo geschraapte wortelen

1 grote ui

2 aardappels geschild en in stukken gesneden

2 teentjes knoflook

1 blokje groentebouillon

1 maggiblokje

1 beetje olijfolie

geraspte italiaanse kaas (grana padano)

peper en zout

De ui snipperen en samen met de knoflook fruiten in de olijfolie. Ondertussen kook je ruim een liter water in de waterkoker. Als de ui goudbruin is voeg je de wortels en de aardappels toe, dan de bouillonblokjes en het water. Laat een half uurtje koken en pureer alles met een staafmixer. Breng op smaak met peper en zout. Serveer in een bord met de kaas en eventueel wat kookroom.

Torta alla ricotta

Het leven gaat zo snel, het vliegt gewoon voorbij, de dagen, weken, maanden, jaren! Het is echt ongelooflijk. Het gevoel dat onze oudste zoon nog maar net is geboren, en dit jaar wordt hij alweer 6. De middelste die al een maand lang naar school gaat en zich heel goed staande houdt tussen al die grote jongens. Het is vertederend om te zien, maar ook erg moeilijk om als moeder steeds een beetje los te moeten laten. Onze dochter die vorig jaar nog zo een klein kruimeltje was die spartelde in mijn buik, begint nu al te staan bij de tafel...

Misschien is dit wel de reden dat zo veel mensen een blog houden, althans, dat is wat ik er fijn aan vind... dat je toch nog even stil kunt staan bij de alledaagse dingen, dat je ze even vastlegt.. alsof die momenten niet meer verder gaan. Het is fijn om even stil te staan, bij de fijne momenten met je kinderen, de minder fijne momenten, de lekkere geuren uit de keuken, of de mooie zonnestralen die door je (vieze :)) ramen naar binnen komen.

Tel je zegeningen een voor een, want als je ze telt, dan sta je er bij stil en kun je er dankbaar voor zijn.

En nu... voor de drukke volle dagen die voorbij vliegen, even een mooi snel receptje. Een recept om weer een mooi moment te gaan beleven met je kinderen: als ze thuis komen van een middag op school, vermoeid, met rode wangetjes van het buiten spelen en vol verhalen. Heerlijk met een kopje thee, lekker samen zitten en tijd voor elkaar maken. Dit recept heb ik van mijn moeder gekregen die de kinderen (en mij) enkele weken geleden verraste met deze heerlijke cake. Het was weer een beetje als vroeger, als ik thuis kwam van school... samen met mama aan de keukentafel.

Cake met ricotta  

- 250 gram zelfrijzend bakmeel

- 3 eieren

- 250 gram ricotta

- 200 gram suiker

- een beetje melk

Meng de eieren met de suiker en de ricotta. Zeef het bakmeel er door. Meng alles tot een mooi beslag en voeg wat melk toe als het te dik is. Giet alles in een springvorm. In een verwarmde oven (200 graden) voor 30 minuten. 

Warm is hij erg lekker... en mooi dat er geen boter of olie bij moet!

Oosterse kipfilet stengels met honing

Gistermiddag, aan de late kant, liep ik als een kip zonder kop door het huis... 2 van de 3 kinderen ziek, bergen was, bergen stof en bergen rommel... en ik moest ook nog met het avondeten beginnen... beginnen? ik moest zelfs nog bedenken wat ik ging maken. Van de kinderen hoefde ik niet veel medewerking te verwachten... want ja, ze waren ziek zwak en misselijk en hadden echt nergens zin in. Ik besloot eerst maar de berg boeken naast mijn bed eens op de ruimen, gezien dochterlief van 1 het leuk vindt om elke keer de stapel om te gooien en er op gaat zitten en slijmen, scheuren en opeten. Ik vond in de grote stapel een klein boekje dat direct mijn aandacht trok. Ja! dit boekje had ik eens gekregen van lieve vrienden voor mijn verjaardag... misschien zag ik er in de tijd niet al te fleurig uit, gezien de titel: "kleine gerechten voor mama's op de rand van een zenuwinzinking". Ach ja, wellicht een lieve manier om mij te vertellen dat ik echt mijn leven moest beteren? Nee, ik zal er maar niks achter zoeken, het was vast heel lief bedoeld.

Ik besloot even te gaan zitten en het boekje door te bladeren, mijn oog viel op een heerlijk-ogend recept... genaamd "kleefkip"... het zou een gerecht zijn om je handen bij af te likken (gezien je het met de handen mocht eten, aldus de schrijfster)... en ja! volop voldoening voor moeders, omdat de borden altijd leeg zijn! Dit had ik even nodig. Alle ingrediënten had ik in huis en moedig ging ik aan de slag!

De kip heb ik geserveerd met eiermie met wokgroente en zoete aardappeltjes uit de oven. Manlief en ik vonden de gerechten heerlijk... de kinderen... tja... de eerste woorden van onze oudste toen hij aan tafel kwam waren: "ik ben allergisch voor dit geurtje... dus ik ga dit niet eten!"... uiteraard is dit in ons huis ongewenst gedrag, meneer moest het gerecht dus proeven. Het bleek toch dat de kinderen te ziek waren om er echt van de genieten, de 2 zieken zijn uiteindelijk bijna zonder eten naar bed gegaan. Geen voldoening voor deze mama. Maar ik geef het niet op... dit gerecht ga ik vaker maken en perfectioneren en de volgende keer, zullen ze er (aldus DEZE schrijfster) echt van gaan genieten! Ik weet het zeker.

Ingredienten voor de kip:

- 4 kipfilets in reepjes

- 3 el vloeibare honing

- 2 el sojasaus

- 1 el mosterd

- 3 el zonnebloemolie

- 1 theelepel paprikapoeder

- 1 mespunt rietsuiker

De kipfilets in reepjes snijden, alle overige ingrediënten in een grote kom mengen en de kipfilet hierin minimaal een uur laten marineren. Doe daarna de kipfilet op een bakplaat in de oven op 250 graden. Na 10 minuten de kipreepjes omdraaien en weer bedekken met het restje marinade, met een beetje suiker er op. Dan weer 10 minuten in de oven. Het gaat als het ware karamelliseren, maar bij mij ging het iets te snel... in de gaten houden dus.

Risotto alla parmigiana

Gistermiddag had ik nog geen idee wat ik zou gaan maken voor het avondeten. Ik had spulletjes in huis gehaald om pasta te maken, met aubergines en mozzarella. Ik had alleen zin in wat anders. Uiteindelijk zo lang nagedacht dat de kinderen begonnen te klagen : we hebben honger!!! Ja ja, honger hebben ze nooit gekend, zou mijn oma gezegd hebben, en zo is het ook.

Nou ja, ik moest er toch echt aan geloven. In koelkast en kasten gekeken en uiteindelijk werd het een eigen creatie. Ik heb het maar risotto alla parmigiana genoemd, want de ingrediënten lijken er wel erg op.

Risotto alla Parmigiana
- 1 uitje

- 1 blik gepelde tomaten in stukjes

- 2 kleine aubergines, geschild en in stukjes (geschild, omdat het vaak de schil is die een wat prikkel gevoel geeft op de tong, voor de kindertjes niet zo lekker)

- 1 pak risotto rijst

- een glas witte wijn

- 1 teentje knoflook (geperst)

- 2 bollen mozzarella, in stukjes gesneden

- olijfolie en roomboter

- lekker veel grana padano, geraspt

- 1 liter groentebouillon

- verse basilicum

Een eetlepel olijfolie en een stukje roomboter laten smelten in een hapjespan. Daarna uitje met knoflook fruiten. Voeg daarna de aubergines toe, in stukjes, laat ze een tijdje staan, af en toe roeren, tot ze flink geslonken zijn. Daarna rijst toevoegen en afblussen met de witte wijn. De risotto steeds bedekken met een beetje warme bouillon, het geheim is dat je moet zorgen dat de risotto nooit van de kook af gaat. Blijven roeren en steeds weer wat bouillon toevoegen. Toen de helft van de bouillon over was, heb ik de tomatenblokjes bij de risotto gedaan, op smaak gebracht met peper en zout en een bosje basilicum. Daarna gewoon verder met bouillon toevoegen en roeren. Als het wat zuur smaakt, kan je er ook een theelepel suiker aan toevoegen. Tegen het einde van de kooktijd de mozzarella toegevoegd en flink geroerd tot het helemaal gesmolten was. Grana er bij, een beetje roomboter er door roeren, en klaar.

De kinderen hebben gesmuld! Onze dochter van 1 heeft ons nog langer laten genieten van het avondeten... ze wil namelijk alleen zelf eten... ging erg goed, tot de laatste hap... als een katapult vloog de lepel door de kamer... dat een klein lepeltje zo een schade kan aanrichten! Op de muur, de stoel, de ramen... lekkere plakrijst... maar goed, lekker vond ze het wel.

Chocolade muffins met abrikozenjam en amaretti...

Eccomi qua! Een blog. Huisvrouw, huismoeder... wat heb ik eigenlijk te melden? Dat weet ik niet, maar wel fijn om af een toe even iets op te kunnen schrijven, zodat je het ook gewoon kunt delen. Met wie? Dat weet ik nog niet... ik weet niet of ik iemand op de hoogte ga brengen van mijn blog... we zien het wel. Eerst maar eens beginnen.

Voornamelijk zal mijn blog gaan over mijn grote hobby's: mijn kinderen, en koken.

Nou ja, koken... lekker eten dan.

Want ja, soms heb ik gebrek aan tijd. Zo was het vandaag de bedoeling, dat ik voor lieve vrienden iets lekkers zou bakken. Maar ja... wanneer moest ik dat nou doen? Voor deze keer ben ik ondeugend geweest, ik heb lekkere muffins gekocht... deze heb ik zelf  "versierd"... heerlijke chocolade muffins, met abrikozenjam er op, een laagje fondant en gekruimelde amaretti!!! Mamma mia! Ik had ze zelf willen proeven! Flesje wijn er bij, en klaar is Kees! (wil het flesje wijn nou toevallig voor een Kees bestemd zijn... en de muffins voor zijn vrouw, maar dat terzijde). Als ik ooit de kans krijg om mijn "halve"creaties weer te maken en te proeven, zal ik wel even melden hoe ze smaken. Eerst maar hopen dat de ontvanger ze lekker vindt.

De andere muffins op de foto, zijn trouwens "gewone" chocolate chip muffins, versierd met een bloemetje van fondant en een suiker roosje.

Ik zal maar eens met avondeten bezig... wat het gaat worden weet ik nog niet, even speuren in de koelkast!