Moederdag

Moederdag: wat is de tijd snel gegaan, het is alweer Moederdag. Terugkijkend is dit jaar zo snel gegaan: het was een bewogen jaar; de kinderen zijn al zo veel gegroeid en het leven loopt anders dan ik verwachtte. Maar ik kan nog steeds met dankbaarheid in mijn hart zeggen dat ik zo blij ben om moeder te mogen zijn! En zo gezegend ben met mijn moeder, waar ik weer een heel jaar van heb mogen genieten! Ik ging met mijn gedachte terug naar de Moederdag van vorig jaar, waar ik in de tijd een blog over schreef. Hier dus weer een blog uit de oude(r) doos:

Het is weer Moederdag! De dag begint goed, Emily heeft de hele nacht doorgeslapen, het zonnetje schijnt, dat belooft een heerlijke dag te worden!

… de 2 jongens staan naast mijn bed te popelen… en ruzie te maken over welk zelfgemaakt cadeautje mama eerst open moet maken… Ruben een lief doosje met een bonbon er in, en Alexander 3 mooie zelfgemaakte bloemen met een versje er bij. Zo lief, maar nee… mama mag het chocolaadje niet eten hoor: die vindt Ruben zelf veel te lekker, en nee mama, een bloem is voor Emily en een voor oma… want die zijn zo lief.

Ontbijt op bed… nee, niet voor mama alleen, allemaal gezellig springen op het matras en kruimelen… nee geeft niks hoor, mama gaat straks het bed wel verschonen… maar nu snel, snel pyjama’s uit, kleren aan, bedden opmaken, voeden… we moeten naar de kerk! Snel! We moeten opschieten!
Na de dienst snel weer weg, op weg naar oma nummer 1. Oh ja, even snel langs de “Mac drive”, want het is Moederdag, we willen niet dat oma nummer 1 ook nog werk van ons heeft. De hele rit is er wel iemand die zeur: Mama, mijn frietje is gevallen, mama, ik lust het vleesje niet, mama, waar is mijn speeltje van de “happy meal”, mama, ik wil drinken, mama, ik wil ook saus, mama ik hoef niet meer, mama, ik wil toch nog wat, mama, kan je dit open maken, mama, hoe lang duurt het nog??? (dat vraag ik mij inmiddels ook af)…

Aangekomen moet Emily gauw gevoed, Ruben moet plassen, Alexander heeft een snotneus… buiten spelen! Oh wacht, iedereen insmeren, waar zijn de petten… weer plassen? … oh nee… mama, we spelen toch maar binnen.

Kopje thee, glaasje fris… alles weer inpakken en hup, naar huis. 3 vermoeide kinderen op de achterbank, die deze keer slapen, om thuis weer helemaal chagrijnig wakker te worden, huilen en klieren, want ze zijn zo moe! Snel koken… voor oma nummer 2, want ja, het is Moederdag en je wilt niet dat oma hoeft te koken!

Aan tafel blijven de kinderen niet zitten, ze zijn moe en willen niet eten… nou, dan maar gauw naar boven, pyjama’s aan… huilen, de ene stopt de vingers in de ogen van de ander, een gaat gillen, de ander dan maar ook… eindelijk op bed, liedje zingen, slapen….

2 minuten beneden… Mamaaaaa, mamaaaaaa…. Ik moet poepen! Oke, naar boven, boel schoonmaken, weer naar beneden… 2 minuten verder… maaaamaaaaaa….. numero 2 moet poepen… als ik ze weer in bed heb gestopt roept Alexander nog even na… “MAMA… FIJNE MOEDERNACHT”….

Ja…” moedernacht”.. daar ga ik in alle rust van genieten (als de kleine meid doorslaapt dan)… mijmerend over hoe gezegend ik ben met mijn 3 lieve, drukke kinderen, en onze 2 lieve moeders.

Over echte vriendschap... het leven, en eten

In moeilijke tijden, leer je echte vrienden kennen. En dat is zo. De etentjes met vrienden, die ooit zo zorgeloos zijn begonnen, zijn nu voor ons allemaal zo speciaal geworden! Want we zijn er achter gekomen dat niks vanzelfsprekend is (dat wisten wij natuurlijk al, maar als je het zelf ondervind, dan begrijp je het pas echt). En nu kijken we met elkaar zo uit naar weer een dinertje, waarbij wij heerlijk kunnen genieten, van het heerlijke eten, van de gezelligheid en vooral van elkaar. Zolang het nog kan… en deze zin, heeft een ontzettende lading gekregen… elke dag is een cadeautje, en een vriendschap is een minstens zo groot cadeau. Zo intens, echt, fijn, samen lachen, samen delen, samen huilen… en samen eten. Zolang het kan…

Ik had nog beloofd de gerechten van het dinertje bij ons thuis op te schrijven, en bedenk nu pas dat ik in gebreke ben gebleven… wij hebben de etentjes bij onze lieve vrienden al gehad, en het was allemaal zo overheerlijk! Nu zijn wij weer (hopelijk snel) aan de beurt.

Belofte maakt schuld… hier komt het hoofdgerecht, van het “oude” etentje J

Cannelloni ricotta e spinaci

16 cannelloni 
1 ui
400 gr gehakte spinazie 
500 gr ricotta 
100 gr Parmezaanse kaas 
1 liter melk
50 gr bloem
50 gr boter
olijfolie
zout
peper nootmuskaat

Doe wat olijfolie in een grote pan en fruit het uitje. Voeg dan de gehakte spinazie toe en laat het even garen. Haal de pan van het vuur en voeg de ricotta toe en flink wat Parmezaanse kaas. Breng op smaak met zout en peper.
Vul de cannelloni met het spinazie mengsel.
Maak de bechamelsaus klaar: smelt de boter en voeg de bloem toe, tot het een dik papje wordt.

Voeg wat nootmuskaat toe. Voeg daarna al roerend steeds wat warme melk toe en blijf met een garde roeren. Voeg eventueel ook hier wat kaas toe.

 Als de bechamelsaus klaar is doe je een bodempje hiervan in een ingevette ovenschaal. Leg hierop de cannelloni en doe dan de rest van de saus er op.

Tenslotte nog  de rest van de Parmezaanse kaas er op en in de oven (voorverwarmd om 200 graden) voor 40 minuten.

Kipfilet met sinaasappelsaus

kipfilet in stukjes
bloem
boter om in de braden
2 sinaasappels
1 ui
knoflookpoeder

Peper, zout
gehakte peterselie

Rol de kipfiletstukjes in de bloem. Fruit het uitje en voeg daarna de kipfilet toe. Als het gaar is, haal je de kipfilet uit de pan, giet je de jus van een sinaasappel in de pan en bind het sausje met wat bloem.

Voeg peper, zout en peterselie toe aan de saus. Voeg daarna de 2^de sinaasappel toe in kleine schijfjes. ( Als het wat droog is, voeg je nog wat gekookt water toe).

Leg de kipfilet weer in de pan een laat een minuutje alles op smaak komen.

Dessert:

Het dessert was niet echt eigen verdienste… maar wel heel lekker en snel te maken. Rooster dikke plakken suikerbrood op een grillpan en serveer het warme suikerbrood met ijs of ijstaart.

Pollo al cartoccio

Als ik om half 6 aan mijn man zou vragen “Wat zullen we even snel eten?”, dan komt hij altijd met hetzelfde antwoord "Kip in de oven”… tja, heerlijk gerecht, maar niet als je binnen 20 minuten aan tafel wilt zitten.

Het is in elk geval zijn grote favoriet, zeker “blogwaardig” aldus mijn echtgenoot. Groot succes als er gasten zijn, niet moeilijk, maar zeker geen lastminute maaltijd. Dus, als je om 6 uur wilt eten, zet je om half 5 de oven alvast aan…

Pollo al cartoccio

1 grote kippenbout p.p.
1 ui p.p.
champignons
paprika’s (mix)
maggiblokjes
knoflook
zout en peper naar smaak
peterselie
paprikapoeder

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Leg elke kippenbout op een groot stuk aluminiumfolie. Doe er peper, zout, geperste knoflook en paprika poeder op. Snijd alle groente in stukjes en leg deze bovenop de kip (je hoeft de kip helemaal niet meer te zien). De ui in ringen er op. Verkruimel maggiblokjes er overheen. Vouw de aluminiumfolie dicht en doe alle pakketjes in de oven. Circa 40 minuten, tot de kip gaar is. Open de pakketjes, doe de groente een beetje aan de kant en laat dan nog eventjes in de oven, zodat de kip wat kan bijkleuren. Tip: maak ook lekkere aardappeltjes in de oven, dan is alles tegelijk klaar en superlekker!

Serveer op elk bord een pakketje, met de aardappels er naast.