Moederdag

Moederdag: wat is de tijd snel gegaan, het is alweer Moederdag. Terugkijkend is dit jaar zo snel gegaan: het was een bewogen jaar; de kinderen zijn al zo veel gegroeid en het leven loopt anders dan ik verwachtte. Maar ik kan nog steeds met dankbaarheid in mijn hart zeggen dat ik zo blij ben om moeder te mogen zijn! En zo gezegend ben met mijn moeder, waar ik weer een heel jaar van heb mogen genieten! Ik ging met mijn gedachte terug naar de Moederdag van vorig jaar, waar ik in de tijd een blog over schreef. Hier dus weer een blog uit de oude(r) doos:

Het is weer Moederdag! De dag begint goed, Emily heeft de hele nacht doorgeslapen, het zonnetje schijnt, dat belooft een heerlijke dag te worden!

… de 2 jongens staan naast mijn bed te popelen… en ruzie te maken over welk zelfgemaakt cadeautje mama eerst open moet maken… Ruben een lief doosje met een bonbon er in, en Alexander 3 mooie zelfgemaakte bloemen met een versje er bij. Zo lief, maar nee… mama mag het chocolaadje niet eten hoor: die vindt Ruben zelf veel te lekker, en nee mama, een bloem is voor Emily en een voor oma… want die zijn zo lief.

Ontbijt op bed… nee, niet voor mama alleen, allemaal gezellig springen op het matras en kruimelen… nee geeft niks hoor, mama gaat straks het bed wel verschonen… maar nu snel, snel pyjama’s uit, kleren aan, bedden opmaken, voeden… we moeten naar de kerk! Snel! We moeten opschieten!
Na de dienst snel weer weg, op weg naar oma nummer 1. Oh ja, even snel langs de “Mac drive”, want het is Moederdag, we willen niet dat oma nummer 1 ook nog werk van ons heeft. De hele rit is er wel iemand die zeur: Mama, mijn frietje is gevallen, mama, ik lust het vleesje niet, mama, waar is mijn speeltje van de “happy meal”, mama, ik wil drinken, mama, ik wil ook saus, mama ik hoef niet meer, mama, ik wil toch nog wat, mama, kan je dit open maken, mama, hoe lang duurt het nog??? (dat vraag ik mij inmiddels ook af)…

Aangekomen moet Emily gauw gevoed, Ruben moet plassen, Alexander heeft een snotneus… buiten spelen! Oh wacht, iedereen insmeren, waar zijn de petten… weer plassen? … oh nee… mama, we spelen toch maar binnen.

Kopje thee, glaasje fris… alles weer inpakken en hup, naar huis. 3 vermoeide kinderen op de achterbank, die deze keer slapen, om thuis weer helemaal chagrijnig wakker te worden, huilen en klieren, want ze zijn zo moe! Snel koken… voor oma nummer 2, want ja, het is Moederdag en je wilt niet dat oma hoeft te koken!

Aan tafel blijven de kinderen niet zitten, ze zijn moe en willen niet eten… nou, dan maar gauw naar boven, pyjama’s aan… huilen, de ene stopt de vingers in de ogen van de ander, een gaat gillen, de ander dan maar ook… eindelijk op bed, liedje zingen, slapen….

2 minuten beneden… Mamaaaaa, mamaaaaaa…. Ik moet poepen! Oke, naar boven, boel schoonmaken, weer naar beneden… 2 minuten verder… maaaamaaaaaa….. numero 2 moet poepen… als ik ze weer in bed heb gestopt roept Alexander nog even na… “MAMA… FIJNE MOEDERNACHT”….

Ja…” moedernacht”.. daar ga ik in alle rust van genieten (als de kleine meid doorslaapt dan)… mijmerend over hoe gezegend ik ben met mijn 3 lieve, drukke kinderen, en onze 2 lieve moeders.