Risotto alla parmigiana

Gistermiddag had ik nog geen idee wat ik zou gaan maken voor het avondeten. Ik had spulletjes in huis gehaald om pasta te maken, met aubergines en mozzarella. Ik had alleen zin in wat anders. Uiteindelijk zo lang nagedacht dat de kinderen begonnen te klagen : we hebben honger!!! Ja ja, honger hebben ze nooit gekend, zou mijn oma gezegd hebben, en zo is het ook.

Nou ja, ik moest er toch echt aan geloven. In koelkast en kasten gekeken en uiteindelijk werd het een eigen creatie. Ik heb het maar risotto alla parmigiana genoemd, want de ingrediënten lijken er wel erg op.

Risotto alla Parmigiana
- 1 uitje

- 1 blik gepelde tomaten in stukjes

- 2 kleine aubergines, geschild en in stukjes (geschild, omdat het vaak de schil is die een wat prikkel gevoel geeft op de tong, voor de kindertjes niet zo lekker)

- 1 pak risotto rijst

- een glas witte wijn

- 1 teentje knoflook (geperst)

- 2 bollen mozzarella, in stukjes gesneden

- olijfolie en roomboter

- lekker veel grana padano, geraspt

- 1 liter groentebouillon

- verse basilicum

Een eetlepel olijfolie en een stukje roomboter laten smelten in een hapjespan. Daarna uitje met knoflook fruiten. Voeg daarna de aubergines toe, in stukjes, laat ze een tijdje staan, af en toe roeren, tot ze flink geslonken zijn. Daarna rijst toevoegen en afblussen met de witte wijn. De risotto steeds bedekken met een beetje warme bouillon, het geheim is dat je moet zorgen dat de risotto nooit van de kook af gaat. Blijven roeren en steeds weer wat bouillon toevoegen. Toen de helft van de bouillon over was, heb ik de tomatenblokjes bij de risotto gedaan, op smaak gebracht met peper en zout en een bosje basilicum. Daarna gewoon verder met bouillon toevoegen en roeren. Als het wat zuur smaakt, kan je er ook een theelepel suiker aan toevoegen. Tegen het einde van de kooktijd de mozzarella toegevoegd en flink geroerd tot het helemaal gesmolten was. Grana er bij, een beetje roomboter er door roeren, en klaar.

De kinderen hebben gesmuld! Onze dochter van 1 heeft ons nog langer laten genieten van het avondeten... ze wil namelijk alleen zelf eten... ging erg goed, tot de laatste hap... als een katapult vloog de lepel door de kamer... dat een klein lepeltje zo een schade kan aanrichten! Op de muur, de stoel, de ramen... lekkere plakrijst... maar goed, lekker vond ze het wel.